biraz evvel, cocugun adliyeden cikarilisini verdi tvde... berbatti. olu bakiyodu, fenaydi yani. o sakallari.. bicimsiz, yitik duruyodu.
dusunmeye calistim, aklindan neler gectigini, neler hissettigini..
en basta sunu dusundum.. her gozunu kapayisinda o kizin can cekismesi, son nefeslerini goruyo muydu ? evetse, nasil aklini oynatmadan, kendini oldurmeden bu zamana kadar dayandi ? uyku uyuyabildi mi ? nasil ?
nasil dayandi o aciya ?
nasil ustesinden geldi ? beyni yardimci olabildi mi ?
kaldi ki su anda hayatinda bir kere bile olmamasi gereken bir yerde, cezaevinde. Artik bir tutsak, esir. dune kadar cebinde parasi, altinda arabasi, en iyi sartlarda yasayan, yedigi onunde yemedigi arkasinda, hicbirseye mecburiyeti olmadan bir omur yasayacak imkana sahip, yakisikli bir delikanliydi.
polislerin karsisinda, ne anlatti ? nasil durdu ? nasil cevapladi ?
offf of cok fena.
can almanin verdigi duygu arti yasamindan sonsuza kadar kopma. geri donmemecesine.. istese de donemez...
Olen oldu, kalan kaldi.. ama bence cocuk bikac sefer daha oldu. yasayan bir olu oldu.
dusuncesi bile cok cok kotu.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder