dun gece aklıma babam geldi.. 57 yasında bi delikanlı, dunya umrunda değil, gecirdiklerine karsı hala içkisi az da olsa sigarası, keyfinde yani.. Eger ki Allah sıralı ölümler öngörürse bizlere, bi bakacam bi gun yanımda olmayacak babam... nası dayanılacak ? nası alışılacak ?
neden veda edelim ki birbirimize ? neden bir daha goremeyelim ki ? bunu yaşamanın anlamı ne ?
Bana hala delikanlı, o eve gelip benle bogusan, kayak yapan, 2 şişe viski içip yine de adam gibi durabilen.. Ancak aslında beyaz saclı amca diğer gozlere gore..

Nasıl durdurmalı bu zamanı ? ne bunun metodu ?
Ayrılmak zorunda olmasak keşke.
Hiç ama hiç ayrılmak istemiyorum aşık oldugum insanlardan, doyamıyorum onlara..