bence ikincisi, etrafımızda gordugumuz insan sayısı kadar dunya olduguna inananlardanım.
Herkesin dunyası kendine. herkesin dunyasında ayrı ayrı konular, olaylar, yargılar, yorumlar, guvenceler, korkular, neşeler, huzunler var. kimseninki aynı değil. inanın bir tane bile aynı dunya yok. onumde oturan sekreterin dunyası farklı, şöförün dunyası farklı, benimki apayrı..
yolda yuruyen insanlara bakınca bu daha da belirginleşiyor.
hele biriyle iletişime gecmeye calıstıgınızda... düşünsenize yolda birine bişi sordugunuzu ya da bi devlet hastanesinde hademeye yer sordugunuzu.. adam suratınıza temiz bi 10 15 saniye bakar, kendini dunyasından cıkarmaya ve sizin gezegeninize odaklanmaya calısır ve bu eforu canlı canlı seyredersiniz siz de..
ben kendimi uzaylı gibi hissediyorum bu gibi durumlarda :) kimsenin umurunda olmamak, kendi gezegenimde dolaşmak iyi hissettiriyor bana kendimi.
gerci insanların gezegenlerine tecavuz edip, feth etmek de hoşuma gitmiyo değil, ama cok yapmamak lazım bunu . en azından o gezegene zarar yazdırmadan sonlandırmalı o eylemi..
falan filan... sabah sabah beyini açma çalışmaları bunlar.
sevgiler, saygılar..
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
1 yorum:
Bu dünyada tek bir insan yoktur ki bir diğerini anlasın!
ama gene de içimden geçen:
Bu milyonlarca insan arasında
bir insan başka bir insanı anlayamaya çabalasın.
Bu kadar bireysel, bu kadar kendinden ibaret, bu kadar içine kilitli olmak ve asla empati yapmamak kimseyi bir adım ileri götürmez gibime geliyor.
Yorum Gönder