umursama(ma)

hayatı boyunca hep secmis biri olarak, biri beni secmeye, konumlandırmaya kalktıgında butun kimyam bozuluyo..
ben deger verirken, beraber olmaktan hoşlanırken, vakit gecirmek isterken, onun aynı seyleri hissetmemesi ve istememesi, beynimde inanılmaz bir agrıya sebep oluyo..
neden boyle acaba ? buyume, yetistirilme tarzından mı ? geçmiş yasantılar mı ?
bilemiyorum..
sanki, karsımdakine deger vermem ona yapabileceğim en buyuk iyilikmiş gibi hissediyorum.. :) biliyorum megalomanca bi his.. ama elimde değil. hep gorusulmek istenen olup, simdi gorusmek isteyen olmak tuhaf. onur kırıcı gibi hatta... o yuzden uzatmaya gerek yok... yol verişmeli..ayrı yollara sapmalı.. falan filan.