derinden

...
Ask biter... Için hüzün doludur. Bir yanin bittigini kabul etse de diger yanin, "Belki daha yapilacak bir sey vardir" der. Öylece durup gözlerinin içine bakarsin. Sana yeniden, "Gel" demesini beklersin. "Ben de senden ayrilamam" demesini beklersin. Ama o söz hiç çikmaz agzindan, duyamazsin. Gururlusundur, istenmedigin yerde durmazsin. Üstelik ihanet vardir isin içinde. Agzindan, "Evet, bence de bitmeliydi bu ask" sözcükleri çikar ama buna sen bile inanmazsin. Gururun sana oyun oynamaya baslar. Önce, "Belki biraz zaman vermeliyiz birbirimize" diyerek gururunu ucundan kösesinden yemeye baslarsin. Öyle bir an gelir ki, "Ne olur ayrilmayalim" demeye kadar vardirirsin. Bu sözleri nasil söyledigine inanamazsin. Onun sicakligini hiç kimsede bulamayacagini bilirsin. Kimse onun gibi gülemez, kimse onun gibi dokunamaz. Kimseyi onun kadar sevemezsin. Bunlar içini sikar. Nefes alamaz hale gelirsin. Ne geceler gecedir, ne uykular uyku. Artik birkaç dakika huzurlu uykuya hasretsindir. Uyuyamazsin. Ondan gelecek bir tek haberi umutsuzca beklersin. Telefonun yaninda kaç gece sabahladigini hatirlayamazsin. Beklemek ölüm gibi gelir insana. Aslinda ölüm fikri de pek garip degildir artik. Öylesine umutsuz kalirsin ki, ölümü tek çare olarak görmeye baslarsin. Ölümle ilgili planlar yaparken bile onun tekrar geri dönme olasiligini hiç aklindan çikarmazsin. Bu yüzden ölemezsin. Hayat devam ediyordur ama bir sey hep yarim, hep eksiktir. Yüregin asla eskisi gibi atmayacaktir. Baska asklar seni kandiramayacaktir. Kiminle beraber olursan ol, onu her zaman hatirlayacaksindir. Yillar sonra bile olsa bir gün sana, "Gel" dese nerede ve kiminle olduguna bakmadan ona kosacaksindir. Kahredici bir gerçektir bu. Bunu bilmek çok daha aci vericidir. Katlanirsin çünkü aci senin kardesindir. O kimbilir kiminle, hangi mutlu hayatin içinde yeni askinin tadini çikarmaktadir. Bunu da bilirsin. Bilirsin ama... Ayrilamazsin!
***

yazan dost, Allah kolaylık versin, ne diyeyim.